Sosyal medyada neredeyse her cümlesi paylaşılan günümüzün en popüler kitaplarından biri olan " Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku" sanki bir şizofrenin anılarıyla halüsilasyonlarının harmanlanarak ve yer yer cansız varlıkların da konuşturularak anlatıldığı bir geride bırakılma/ terkedilme anlatısıdır.
Belki ironisinin bolluğundan belki karakterin kendi kendine konuşmasından bana Oğuz Atay'ın tarzını anımsattı.
Cümlelerin devrikliği, düzensizliği hızlı okumayı engelliyor. Kim bilir yazar belki de her satırın hakkını verelim, açgözlülükle bu kısa hikayeyi hemen bitirmeyelim diye özellikle böyle kasisli bir yol misali yazma gereği duymuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder